Zevende spel in de Supersaurs -serie gewijd aan prehistorische gigantische dieren. Deze serie van 12 stukken geïllustreerd door verschillende dinosaurussen zal elk kwartaal in de jaren 2019 tot 2022 worden uitgegeven aan het ritme van een kamer. Gedeeltelijk gekleurd, deze stukken hebben de bijzonderheid om luminescerend in het donker te zijn, de dieren die op deze twaalf stukken verschijnen worden worden 'S Nachts actief door een licht effect te creëren.

- Het interne deel van de kamer vertegenwoordigt een Deinonychus in zijn inheemse prehistorische habitat met een xenoceratops. In het onderste deel, de naam van de "Therizinosaurus" Dinosaurus en het programma van het programma "2021".

Het omgekeerde is een samenstelling die deze serie gemeen heeft met een weergave van de 12 prehistorische dieren een Pinosaurus, een Mosasaur, een Arambourgiania, een ankylosaurus, een Tyrannosaurus, een Therizinosaurus, een Deinonychus, een pachyceptor, een pachyceptor, een pachyceptor, een pachyceptor, een pachyceptor, een pachyceptor, een pachyceptor, een pachyceptor, een pachyceptor, een pachyceptor, Ornithomimus. Tussen dieren, gestileerde representaties van de flora en de naam van het emitterende land "Republik Osterreich" en de gezichtswaarde "3 euro".

Elk van de 12 prehistorische dieren die in de serie werden gepresenteerd, had een uitzonderlijke kwaliteit, zoals de meest geavanceerde jachttechnieken, de langste klauwen of de krachtigste beet, om er maar een paar te noemen.

Deinonychus was misschien slechts drie en een halve meter lang geweest, maar het was een van de gevaarlijkste en slimste dinosaurussen die ooit de aarde had gereisd. Leven in wat nu Noord -Amerika wordt genoemd, leefde Deinonychus ongeveer 110 miljoen jaar geleden. Toen hij op twee benen ging uitwerken, gebruikte hij zijn flexibele staart om zijn evenwicht te behouden. De Deinonychus -kaken waren bezaaid met veel mesvormige tanden met de geraspte randen en waren die van een vleesetende. Hoewel het een brein bevat dat groot genoeg is om een ​​zeer intelligent dier te suggereren, was de schedel relatief smal. Hierdoor kon Deinonychus op een stereoscopische manier zien en de afstanden met precisie schatten - een essentiële voorwaarde voor een succesvol roofdier. Maar misschien was het meest opvallende kenmerk van Deinonychus de grote klauwen in de vorm van een sikkel op de tweede teen van zijn achterste benen. De gefossiliseerde sporen van een Deinonychus laten zien dat deze klauwen omhoog waren verspreid en de grond niet raakten tijdens het lopen, des te beter om zijn prooi op de grond te repareren met een been door het met de klauwen op zijn lange benen te scheuren.